روزمره

سلام دوستای خوبم چند وقته که دستم به نوشتن نمیره این روزها چند تا دستان از نویسنده های مختلف خوندم پیشتر ها خیلی کتاب می خوندم  البته بیشتر موقعی که مجرد بودم بعدها کمتر شد تابه اینجا رسید که اصلا این اخری ها اصلا تمرکز برای کتاب خوندن نداشتم یادش بخیر ده سال پیش  هر وقت ناراحت بودم میرفتم کتاب دایی جان ناپلئون برمی داشتم میخوندم و  کلی میخندیدم و  تاراحتیم تا حدودی از بین میرفت  بین این داستانهای کوناه که این چند شبه خوندم محلل صادق هدایت برام جالب بود واقعا دنیا دار مکافات و هر چقدر هم زرنگ باشی نمیتونی سر اون کلاه بذاری  چهار شنبه  گذشته حالم خیلی بد بود یک جور یاس وخستگی وبی پناهی رو احساس میکردم  اداره کمی حالم بهتر شده بعد رفتم خونه بچه ها باهم جر وبحت میکردن از دستشون ناراحت شدم و نشستم یک ساعت گریه کردم ( که برای خودم عجیب بود چون من به سختی به گریه می اوفتم ) البته بچه ها بعدا اومدن عذر خواهی کردن کم کم حالم بهتر شدشاید چون مادر وخواهر هام بی خبر با هم رفته بودن مسافرت و به من نگفتن عید فطر که رفتم دیدم مامان نیست اینطوری شدم یا نه کم اوردم ولی باید منطقی باشم دنیا به اخر نرسیده و من تنها کسی نیستم که تنها موندم با دوتا بچه همه جا خدا هست و باید به اون تکیه کرد تا حالا که تمام کارهام بخوبی پیش رفته از این بعد هم خدا خودش بزرگه شنبه رفتم گنج زندگی رو تو مدرسه جدیدی که میخواست ثبت نام کردم شهریه اش بالا بود ولی امسال سوم و امتحان نهای امیدوارم که خواسته اش براورده بشه و امسال با معدل خوبی قبول شه۰